بدانیم روش فناوری‌های تشخیص هویت بیومتریک چگونه کار می‌کنند؟

امروزه استفاده از علائم حیاتی و خصوصیات فردی اشخاص برای تشخیص هویت خودکار، در بسیاری از مراکز امنیتی و تجاری به امری عادی مبدل شده است‫.‬ این روشها بدلیل مزیت‌هایی که نسبت به
شیوه های دیگر تشخیص هویت همانند رمزعبور دارند، پیشرفت شایانی کرده‌اند و استفاده از آنها افزایش یافته است‫.‬

این روشها بدلیل یکتایی پارامترهای شناسایی افراد و عدم وجود مشکلاتی همانند فراموشی، گم کردن و یا دزدیده شدن که در استفاده از رمزعبور یا کارت رمزدار وجود دارد، از لحاظ امنیتی برتری دارند‫.‬ اما شاید برای شما جالب باشد که چگونه از این روش استفاده می‌شود‫.‬

شناسایی بیومتریک (Biometric Recognition) افراد با تکیه بر خصوصیات فردی و رفتاری آنها انجام می‌شود‫.‬ یعنی خصوصیاتی که شرایط خاصی داشته و برای هر شخص منحصر به فرد باشند‫.‬ باید توجه داشت که استفاده از قد، وزن، رنگ مو و موارد مشابه برای شناسایی بیومتریک مناسب نیست، چرا که این موارد به طور مداوم در حال تغییر هستند و همچنین ممکن است افراد زیادی در موارد ذکر شده با یکدیگر مشترک باشند‫. اما مواردی مانند ترکیب کلی صورت، اثرانگشت، عنبیه، طرح مویرگ‌های خونی دست و صدای اشخاص، موارد مناسبی هستند که می‌توانند برای تشخیص هویت مورد استفاده قرار گیرند.‬

برای استفاده از خصوصیات بیومتریک از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود‫.‬ ساده ترین حالت این است که با عکس‌برداری از چهره، عنبیه و یا اثر انگشت افراد، الگوی کلی تصویر با استفاده از سیستم‌های پیشرفته و قوی، بررسی و ضبط می‌شود‫.‬ این اطلاعات در مرحله بعد با آنالیز شده و به صورت گراف و یا کد‌های خاصی ذخیره می‌شوند‫.‬

‬

برای استفاده از این اطلاعات جهت شناسایی افراد در محل های مورد نظر، دوباره فرد اسکن می‌شود و تصویر اسکن شده با نمونه موجود در بانک اطلاعاتی مقایسه می‌گردد. سپس در صورت تطابق تصویر اولیه و تصویر اسکن شده توسط سیستم، هویت فرد مورد نظر تایید می‌شود.

‬

‬زمانیکه از یک سیستم تشخیص هویت بیومتریک برای تایید هویت استفاده می‌شود،زمانیکه از اعضای مورد نظر افراد اسکن گرفته می‌شود، اطلاعاتی خاص همانند نام کاربری، رمزعبور و غیره نیز خواسته می‌شود‫. زیرا سیستم باید بداند اطلاعات ورودی از دستگاه اسکن و حسگرها را با کدام فایل در بانک اطلاعاتی تطبیق دهد.

پس از تائید هویت بیومتریک، با توجه به دسترسی‌هایی که برای فرد مورد نظر تعیین شده، فرد مورد نظر به قسمت مربوطه دسترسی خواهد داشت‫.‬ اکثر اطلاعات بیومتریک چنان قابل اعتماد هستند، که سالها است از آنها به عنوان مدرک در محاکم قضایی هم استفاده می شود.

 

انواع شناسایی بیومتریک

شناسایی بیومتریک انواع مختلفی دارد‫. از جمله این روشها می‌توان به اسکن عنبیه، اسکن شبکیه، شناسایی چهره، شناسایی صوت، اثر انگشت و ترکیب دست اشاره کرد. این خصوصیات در هر شخص منحصر به فرد هستند و به همین خاطر در شمار موارد قابل قیاس در تشخیص هویت افراد قرار گرفته‌اند. در هر کدام از روشهای ذکر شده پردازش های خاصی بر روی اطلاعات ورودی انجام می‌شود که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.‬

‬

اسکن شبکیه‬

در این روش طرح مویرگ های پشت چشم (شبکیه) اسکن می شود. برای اسکن این قسمت از چشم نوری ویژه و به میزان مشخص به چشم کاربر تابانده می شود. برای بالا بردن دقت این عکسبرداری، چشم فرد باید در فاصله چند سانتی متری دستگاه اسکن شبکیه قرار داشته باشد. البته شناسایی افراد از این راه از روشهای غیرمعمول به حساب می‌آید.‬

‬

اسکن عنبیه‬

عنبیه هر فرد از لحاظ رنگ و الگوی بافتی برای او منحصر به فرد و با افراد دیگر متفاوت است. بنابراین اسکن عنبیه افراد روش مناسبی برای شناسایی دقیق افراد محسوب می‌شود.‬ برای این کار بخش های رنگی چشم فرد اسکن و مورد تحلیل قرار می گیرد.

‬

شناسایی چهره

برای شناسایی افراد به این روش یک بخش های از صورت را که تصویر هندسی سه بعدی آنها می تواند قابلیت تشخیص افتراقی داشته باشد را ثبت می کنند. بیشترین کاربرد این روش در مراکز حساس و مهم مانند فرودگاه ها و پست های مرزی است. نیروهای امنیتی و قضایی برای شناسایی مجرمان، تروریست ها و دیگر افرادی که تحت پیگرد قانونی قرار دارند، از این روش استفاده می کنند.

 

شناسایی از طریق صدا‬

این نوع از شناسایی بیومتریک با توجه به صدا و لحن گفتار افراد در تلفظ عبارتی خاص، انجام می‌شود. البته در صورت وجود اختلال و صداهای اضافه هنگام ضبط صدا، دقت این روش در شناسایی صحیح کم می‌شود.‬

 

‬

اثرانگشت

اثرانگشت از قدیمی‌ترین و شناخته شده‌ترین روشهای شناسایی بیومتریک افراد است. اما شناسایی افراد با استفاده از اثرانگشت در سالهای اخیر تغییرات عمده‌ای داشته است. در روشهای جدید به جای استامپ و کاغذ از اسکنرهای خاص که قابلیت بررسی و تطبیق سریع اثرانگشت را با نمونه ضبط شده دارند، استفاده می‌شود.‬ اثرانگشت هر فرد با فرد دیگر متفاوت است‫.‬ این روش از معمول ترین روشهای تشخیص هویت به شمار می‌رود؛ تا حدی که حتی در سیستم‌های حضور و غیاب کارمندان و برخی لپ تاپ های جدید نیز از این روش به عنوان یکی از روشهای مطمئن و سریع استفاده می‌شود‫.‬

 

شکل هندسی دست‌ها و انگشتان

این مدل از شناسایی بیومتریک بر پایه‌ی تفاوت حالت قرار گیری دست‌ها و انگشتان افراد با یکدیگر به وجود آمده‫ است. در این روش فرد مورد نظر دست خود را بر روی اسکنری مخصوص قرار می‌دهد و اسکنر تصویر کامل دست را اسکن می‌کند. در این روش معمولا هنگام اسکن، دو یا سه انگشت فرد بررسی می‌شود.‬

‬

آینده‌ی ‬شناسایی و تعیین هویت بر پایه خصوصیات زیستی

در حال حاضر اکثر روشهای معمول بر پایه اسکن از اثرانگشت، چشم‌ها، صورت و دست‌ها بنانهاده شده‌اند و دیگر روشها شاید در آینده بیشتر مورد استفاده قرار گیرند‫.‬

به تازگی در ژاپن تحقیقاتی برای استفاده از اسکن مویرگ‌های انگشتان و رگهای کف دست به عنوان روشی موثر و مطمئن‌تر شروع شده است‫.‬ شکل و نقشه‌ی رگهای خونی هر فرد از زمان تولد، برای همیشه ثابت و منحصر به فرد است. بنابراین از این خصوصیت می‌توان به عنوان روشی دقیق در تشخیص هویت بهره برد‫.‬

یکی دیگر از روش های جدیدی که هنوز راه درازی برای استفاده از آن داریم، بررسی نمونه‌های DNA است‫ که احتمالاً در آینده بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر چند استفاده از روش های بیومتریک جزو روش های نسبتا خوب برای تشخیص هویت محسوب می شوند اما به همه آنها نمی توان اعتماد کرد و برخی از این روش ها را می توان جعل کرد یا فریب داد.
برچسب ها:

    * بیومتریک
    * تشخیص هویت
    * خصوصیات زیستی

منبع:نگهبان